Άρθρο 9 - ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΙΑΤΣΟΥ του Ελευθερίου Τσιάπουλα , ιδρυτή του Ομακοείου Καρδίτσας
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΙΑΤΣΟΥ
του Ελευθερίου Τσιάπουλα , ιδρυτή του Ομακοείου Καρδίτσας
Εισαγωγή
Το Σιάτσου αποτελεί θεραπευτικό σύστημα με σχετικά ευρεία απήχηση σε διαφορετικές μορφές. Τη σημασία του σιάτσου θα δούμε στην παρούσα εργασία από πολλές πτυχές . Ειδικότερα θα δούμε α) τι είναι το σιάτσου και τα πιο γνωστά ονόματα με τα οποία αποκαλείται, β) ποιος το αναβίωσε και η βαθύτερη καταγωγή του γ) σε ποιο είδος από τα τρία είδη εναλλακτικής θεραπευτικής ανήκει δ) η δομή της ύλης σύμφωνα με του σιάτσου ε) η δομή του ανθρωπίνου σώματος στ) η προέλευση των ασθενειών η) ο τρόπος αντιμετώπισης των ασθενειών από το σιάτσου, θ) οι αντιδράσεις του οργανισμού ι) η σχέση του σιάτσου με άλλα εσωθεραπευτικά συστήματα, κ) η καταλληλότητα του εσωθεραπευτή λ) οι έρευνες πάνω στην αποτελεσματικότητα της συγκεκριμένης μεθόδου μ) η αναγνώριση και η εφαρμογή του σιάτσου σήμερα ν) η κωδικοποίηση του σιάτσου από τον Ν.Α.Μαργιωρή ξ) η εφαρμογή του σιάτσου στα σημερινά Ομακοεία. Οι πτυχές του θέματος μας δίνουν μια εικόνα του όλου ζητήματος και μας κατατοπίζουν κατάλληλα.
α) Το Σιάτσου έχει πολλά ονόματα. Ο όρος “Σιάτσου” είναι σύνθετη, που παράγεται από τη λέξη “Σι” που σημαίνει “δάκτυλο” και “άτσου” που σημαίνει πίεση . Οι όροι δηλώνουν τη λέξη και έννοια “δακτυλοπίεση”.(Μαργιωρής 1990 : 67)
Ένας άλλος όρος είναι η λέξη “Τσιάτσου” . Η λέξη Tchi ή “Τσι” σημαίνει την Παγκόσμια Δύναμη Ζωής που είναι ο “Αιθέρας” από όπου όλα γεννιούνται. Η λέξη άτσου σημαίνει πίεση. Το σύνολο των προτάσεων μας δίνει την έννοια “αιθεροποίηση”. (Μαργιωρής 1990 : 71-74) Η συγκεκριμένη τεχνική αλλιώς ονομάζεται “Αρχαία Ασκληπιακή Δακτυλοπίεση”, διότι εφαρμόζονταν στην αρχαία Ελλάδα. (Μαργιωρής 1990 : 41-42)
β) Το Σιάτσου ανάβιωσε ο Ιάπωνας Τοκοζίρο Ναμικόσι στο σύγχρονο κόσμο. Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Τοκοζίρο βρέθηκε ναυαγός σε ένα νησί με τη γυναικά του. Εκεί έχοντας γνώση των σημείων του βελονισμού με την πίεση των δακτύλων στα κατάλληλα σημεία συμπέρανε ότι ο οργανισμός της γυναικάς του ανταποκρινόταν πολύ καλά στις επιδράσεις των πιέσεων.(Ναμικόσι 1976 : 9-14)
Στο βιβλίο του με τίτλο “Σιάτσου- Ιαπωνική Μέθοδος Θεραπείας με Δακτυλική Πίεση” ο Τοκοζίρο Ναμικόσι αναφέρει ότι από το 1927 μέχρι το 1969 ,δηλαδή επί 42 χρόνια υπήρξε ειδικευμένος στη μέθοδο του σιάτσου. Αναφέρει, ότι σε 42 χρόνια ανακούφισε περισσότερους από 100.000 ασθενείς. Το 1941 ίδρυσε την “Ιαπωνική Σχολή Σιάτσου”, που αριθμούσε 28 χρόνια λειτουργίας. Σε αυτά τα χρόνια λειτουργίας είχε δώσει διπλώματα σε 20.000 ειδικούς. Ο Τοκοζίρο ήταν 60 ετών, όταν είχε εκδώσει τις πληροφορίες αυτές, δηλαδή το 1969. (Ναμικόσι 1976 : 9, 11)
Η εφαρμογή του σιάτσου, όπως και όλων των λεγομένων “ενεργειακών θεραπειών” ή “εσωθεραπευτικών συστημάτων” είναι πολύ παλαιότερη. Τα στοιχεία δείχνουν την ύπαρξη ενός προκατακλυσμιαίου πολιτισμού, που το όνομα φέρει “Δραβίδες” Ο πολιτισμός αυτός υπήρξε και έζησε την ίδια εποχή με τον πολιτισμό της Ατλαντίδας. (Μαργιωρής 1990 : 15)
Στον ελλαδικό χώρο η προκατακλυσμιαία γνώση διασώθηκε στα Αρχαία Μυστήρια, στα θεραπευτήρια , στους ιερούς ναούς, που οι εκπρόσωποι αυτών διέθεταν σημαντικές γνώσεις. (Μαργιωρής 1996 : 35-48, 75-80)
Ο Χείρωνας ο Κένταυρος, ο Ασκληπιός , ο Αμφιάραος, ο Τροφώνιος, οι Ζάκορες, αλλά και ο Ιπποκράτης υπήρξαν γνωστοί και αρχαίοι θεραπευτές, που εκπροσωπούσαν την προκατακλυσμιαία γνώση. Οι αρχαίοι θεραπευτές γνώριζαν τις λεγόμενες “ενεργειακές θεραπευτικές μεθόδους και τεχνικές” μεταξύ των οποίων υπήρξε και η “Αρχαία Ασκληπιακή Δακτυλοπίεση”. Ο αρχαιολόγος Καββαδίας στο Ασκληπιείο της Επιδαύρου ανέσκαψε 42 αναγραφόμενες θεραπείες. Σε αυτό τον μαρμάρινο πίνακα φιγουράρουν τέσσερις θεραπείες με μάλαξη. Η πρώτη αρρώστια είναι η παθολογική κύηση. Η δεύτερη αρρώστια είναι η αργοπορία του τοκετού. Το τρίτο ίαμα του νοσοκομειακού καταλόγου του Ασκληπιείου της Επιδαύρου είναι η βαριάς μορφής κεφαλαλγία και ταυτόχρονη αϋπνία. Η τέταρτη μορφή θεραπείας είναι η θεραπεία της μήτρας. (Μαργιωρής 1990 : 19-22)
Στην υπ΄ αριθμό 1 αρρώστια αυτού του πίνακα, που την αναφέρει ο Παυσανίας στα “Περιηγητικά” ήταν η θεραπεία της μήτρας. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες γραπτές πηγές ή πληροφορίες από τις παραδόσεις για τον τρόπο θεραπείας. Όμως μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα ότι έκαναν ειδικές μαλάξεις και δακτυλοπεράσματα από τα πάσχοντα σημεία. Επίσης είχαν αναπτύξει το στοχασμό -συγκέντρωση αλλά και την ιερή συγκίνηση, που ο ίδιος ο Ασκληπιός τους μετέδιδε. Έκαναν χρήση και άλλων μεθόδων όπως της υποβολής, εγκοίμησης, εικοπλαστική, δακτυλοκτυπήματα, θρησκευτική, συγκινησιακή παράκληση, ώστε να διεισδύουν στο υποσυνείδητο του θεραπευομένου. Αυτή ήταν η εκπαίδευση, που έπαιρναν από τους λεγόμενους ιερούς θεραπευτές ή αλλιώς ιεροδιδάσκαλους ή ιεροχειροπλάστες. (Μαργιωρής 1990 : 19-22, 63-65)
γ) Υπάρχουν τρία κύρια είδη εναλλακτικών ή συμπληρωματικών θεραπειών. Το πρώτο είδος είναι εκείνες οι μέθοδοι, που ο θεραπευτής μεταδίδει το “Ζωϊκό Δυναμισμό” στο θεραπευόμενο. Τέτοιες μέθοδοι είναι το Σιάτσου (Lundberg 2004: 11-13) , η Ρεφλεξολογία (Marino 2006 : 6-31) , η αρχαία ασκληπιακή μάλαξη, το μασάζ (Scott 40, 47-58) Ρέϊκι (Hall 2003 : 11-16, 17-24 ; Ray 2001 15-23, 25-31, 33-43, 45-50, 52-61), οι βιοενεργειακές μέθοδοι, οι ερμητικές, οι διαλογιστικές (Μαργιωρής 1997 : 55-77) , εικοπλασία ή δημιουργικός οραματισμός (Epstein 2004 : 11-20, 21-36, 37-48 ; Gawain 1993 :13-17, 19-24), τεχνικές της γιόγκα (Μαργιωρής 1997 : 37-54 ; 55-78 , 95-100, 101-115) κλπ
Το δεύτερο είδος αφορά ενεργειακές μεθόδους, που κάνουν χρήση ενός τρίτου μέσου για να μεταδώσουν το λεγόμενο “Άζωο Δυναμισμό” και να επιφέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Τέτοιες μέθοδοι είναι ο βελονισμός(Τριανταφυλοπούλου 2006 8-10) , η Αγιούρ Βέδα (Τσουρουκτσογλου 1995 :19 -28 ; Φυσσούν 1995 :13-18) ,η ορυκτοθεραπεία (Τσόκρον 1999 :17-29) , η ομοιοπαθητική, η μουσικοθεραπεία , αρωματοθεραπεία κλπ (Κατσιάμπας 2004 : 39-40 ; Τριανταφυλοπούλου 2006 : 8-11, 12-15, , 28-35, 46-51)
Το τρίτο είδος εναλλακτικών θεραπειών δεν έχουν ενεργειακό χαρακτήρα αλλά ακολουθούν τη φυσική ή μηχανική επενέργεια του οργανισμού. Τέτοιες θεραπευτικές μέθοδοι είναι η διατροφολογία (Μαργιωρής 1984 :1-4 ; Μηνούδης 2003 : 167-185) , οστεπαθητική, χειροπρακτική, φυσιοπαθητική , γυμναστική , θεραπεία με βότανα κλπ.(Κατσιάμπας 2004 : 39-40 ; Τριανταφυλοπούλου 2006 :16-17, 28-35, 60-63 ; Αυλίδου 2003 : 152- 166, 167-185, 186-203)
δ) Η δομή της ύλης σύμφωνα με το σιάτσου έχει σημαντικές πτυχές. Ειδικότερα το σιάτσου αναγνωρίζει την ύπαρξη μιας Αιώνιας Αρχής που διέπει το σύμπαν. Η ενέργεια αυτή έχει ονομαστεί με διάφορα ονόματα όπως “Τσι” από τους Κινέζους, “Ταό” από τον Κομφούκιο, “Εντελέχεια” από τον Αριστοτέλη, “Όδιο” από τον σαρλ Φον Ράϊχεμπαχ , Είδος και Μορφή από τον Πυθαγόρα κ.α (Μαργιωρής 1990 : 72 ; Fromm 1998 : 19-25)
Η Πρωταρχική αυτή ενέργεια που έχει πολλά ονόματα δημιουργεί την ύλη και δημιουργεί δύο κύρια στοιχεία, που διακρίνει την ύλη. Το πρώτο στοιχείο είναι η παλμικότητα των ατόμων της ύλης και δεύτερο η μαγνητική ροή, που διέπει όλο το σύμπαν. (Μαργιωρής 1975 : 235)
Το σιάτσου επίσης αναγνωρίζει τρεις βασικές ιδιότητες ή αρχές της ύλης, που σύμφωνα με τη φιλοσοφία της “Σάμκυα” είναι η “ράτζας” που σημαίνει τη κατάσταση της δραστηριότητας, την κατάσταση της αδράνειας ή “τάμας” και την κατάσταση των “σάτβας” ή της ενδιάμεσης κατάστασης. Οι τρεις αυτές καταστάσεις κυριαρχούν σε όλο το σύμπαν και η μεταλλαγή τους μπορεί να φέρει ισορροπία ή διαταραχή. Με το σιάτσου φέρνουμε την επιθυμητή συχνότητα, που επιφέρει την ισορροπία. (Μπέργκερ 2006 : 28-29, 36-37,40-46, 258-259)
Το σιάτσου θεωρεί ότι η ύλη έχει δύο πτυχές τη φυσική και την αιθερική. Η φυσική πτυχή αντιστοιχεί στο φυσικό κόσμο, ενώ η αιθερική στον αιθερικό κόσμο. Το φυσικό σύμπαν καλύπτεται από ένα εσωτερικό σύμπαν, που δεν μπορούν να συλλάβουν οι πέντε αισθήσεις. Το μη αντιληπτό σύμπαν ονομάζεται “αιθερικό” και καταλαμβάνει τα 4/7 της διάστασής μας, ενώ τα υπόλοιπα 3/7 καταλαμβάνει η φυσική ύλη και είναι οι τρεις καταστάσεις της ύλης(στερεή, υγρή και αέρια). (Μαργιωρής 1990 : 71)
ε) Η δομή του ανθρωπίνου σώματος έχει τη σωματική ή φυσική και την ενεργειακή ή την αιθερική πτυχή. Το αιθερικό και φυσικό σώμα αποτελούν ένα ζευγάρι. Το φυσικό σώμα λαμβάνει πρανική ενέργεια από το αιθερικό που καθορίζει τις λειτουργίες του φυσικού και τις ζωοποιεί. (Μαργιωρής 1990 : 71-74) Η Πράνα ή η Πρωταρχική Ενέργεια εισέρχεται στο ανθρώπινο σώμα και διαχωρίζεται στη συνέχεια σε δώδεκα κύρια ενεργειακά ρεύματα, όσοι είναι οι αστερισμοί που από όπου περνά η γη στην ετήσια περιφορά της. Υπάρχουν άλλα δύο ενεργειακά ρεύματα ή μεσημβρινοί, που είναι το συμπαθητικό και το παρασυμπαθητικό σύστημα, που είναι επίσης ηλεκτρομαγνητικές εκκενώσεις του σώματος. (Μαργιωρής 1990 : 71-74,133-137,151)
στ) Η έννοια της προέλευσης της ασθένειας κατά το σιάτσου έχει πολλές παραμέτρους επί του ανθρωπίνου σώματος. Πρώτη παράμετρος για την εκδήλωση της ασθένειας σε ενεργειακό επίπεδο είναι ο αποσυντονισμός ή μη σωστή συνεργασία του φυσικού σώματος με το αιθερικό. Αν σταματήσει η πρανική ροή τότε το φυσικό γίνεται καχεκτικό ,αδυνατίζει και αρρωσταίνει. Η αποδυνάμωση μπορεί να επιφέρει ακόμη και το θάνατο. (Μαργιωρής 1975: 240)
Η αλλοίωση του αιθερικού προβάλλεται και έχει αντίκτυπο στο φυσικό σώμα με όλη τη συμπτωματολογία που εκδηλώνεται. Η αλλοίωση του αιθερικού προέρχεται από πολλούς παράγοντες. (Μαργιωρής 1975: 240)
Η διαταραχή της ηλεκτρομαγνητικής ροής των δώδεκα μεσημβρινών και των δύο εκκενώσεων συμπαθητικού και του παρασυμπαθητικού. Η διαταραχή σημαίνει την εμπλοκή της ενεργειακής ροής που εμφανίζει την εκδήλωση της συμπτωματολογίας. (Μαργιωρής 1990 : 72-73)
Η εκδήλωση της ασθένειας εμφανίζει την πρώτη συμπτωματολογία στο φυσικό σώμα. Με το πέρας του χρόνου αρχίζουν τα συμπτώματα να γίνονται συχνότερα μέχρι που εδραιώνονται στο ανθρώπινο σώμα.
Οι σημαντικότεροι παράγοντες που προκαλούν τις προαναφερθείσες διαταραχές σε ενεργειακό επίπεδο της ασθένειας είναι η κακή διατροφή , η τοξίνωση του οργανισμού, οι κακές υποβολές που δέχεται ο άνθρωπος από το περιβάλλον του, η αυθυποβολή, η αρνητικότητα του ίδιου του ανθρώπου για τη ζωή, οι ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες που δέχεται ο άνθρωπος από τις συσκευές , και τις επιδράσεις των κοσμικών ακτινοβολιών, που προκαλούν διαταραχές, από παθογόνους οργανισμούς. (Κατσιάμπας 1995 : 124 ; 2004 : 39-51)
η) Η αντιμετώπιση των ασθενειών από το σιάτσου γίνεται με συγκεκριμένους τρόπους. Πρώτο το σιάτσου ή η αρχαία ασκληπιακή διακτυλοπίεση με τη χρήση και πίεση των δακτύλων επί ειδικών σημείων δημιουργούνται οι κατάλληλες δονήσεις που μετασχηματίζουν και διεγείρουν τα κατάλληλα σημεία, προκαλώντας σειρά αντιδράσεων και διεργασιών στον ανθρώπινο οργανισμό, που στοχεύουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος. (Μαργιωρής 1990 : 75-78 ; 1996 : 191-196)
Γνωρίζοντας το σιάτσου τα κατάλληλα σημεία επενεργεί με διάφορους τρόπους ή τεχνικές που έχουν ενεργειακό καθαρά χαρακτήρα και λογική. Μπορεί να γίνει με δακτυλοπιέσεις, δηλαδή με τους αντίχειρες ή με τους δείκτες, με τη χρήση και πίεση των παλαμών ,με τη χρήση των αγκώνων σε κατάλληλους χρόνους, ώστε να δημιουργηθούν τα κατάλληλα ενεργειακά δυναμικά και δυναμισμοί.(Ναμικόσι 1976 : Μαργιωρής 1990 : 127 131, 360-363) Ο βαθμός της έντασης των πιέσεων είναι τέτοιος ώστε να μην τραυματίζει ή να κακοποιεί περιοχές του σώματος αλλά μια ελαφρά επενέργεια, που να αφήνει ένα δονητικό μήνυμα επί του οργανισμού. (Μαργιωρής 1990 : 92)
θ) Η αρχαία ασκληπιακή δακτυλοπίεση ή σιάτσου στηρίζεται στις αντιδράσεις του υποσυνειδήτου για να πετύχει τα ποθούμενα αποτελέσματα. Το υποσυνείδητο είναι το τμήμα εκείνο του εγκεφάλου και μέρος του ανθρώπινου οργανισμού που είναι υπεύθυνο και φροντίζει λειτουργίες όπως η διεργασία του μεταβολισμού, της πέψης και της αφομοίωσης της τροφής, την άμυνα έναντι των παθογόνων οργανισμών κλπ Οι επενέργειες που ασκούνται με τις πιέσεις ενεργοποιούν τους κατάλληλους μηχανισμούς του υποσυνειδήτου για τη καταστολή της πάθησης-παθήσεων. (Μαργιωρής 1990 : 71)
Το υποσυνείδητο που έχει τη φυσική και αιθερική πλευρά του ανθρωπίνου σώματος είναι μια τέλεια μηχανή ή μηχανισμός που διαθέτει άπειρη γνώση. Κατέχει τον τρόπο της θεραπείας. Ο μηχανισμός του υποσυνειδήτου ονομάζεται αλλιώς από το σιάτσου “Μηχανισμός Αυτοϊασης”. (Μαργιωρής 1990 : 76 ; 1996 : 191, 194-195 )
Το υποσυνείδητο είναι ο μηχανισμός, που ανταποκρίνεται στην άσκηση των πιέσεων με αντιδράσεις, όπως διάνοιξη των πόρων του δέρματος, (Μαργιωρής 1990 : 77) αποτοξίνωση της πάσχουσας περιοχής, εκκρίσεις κατάλληλων ορμονών για την επαναφορά κάθε διασάλευσης (Μαργιωρής 1990 : 89-90) , ανάπλαση και ανανέωση των φθαρμένων κυττάρων, διαρκή ή ασυνεχή μουδιάσματα και μυρμηγκιάσματα, η αίσθηση της ζωοποίησης (Μαργιωρής 1990 : 89-90 , αναζωογόνησης και ανανέωσης του πάσχοντος σημείου, (Μαργιωρής 1990 : 89-90 ) αφομοίωση του γαλακτικού οξέος και η μετατροπή του σε γλυκογόνο (Μαργιωρής 1990 : 32). Επίσης, σημειώνεται έξαρση των συμπτωμάτων της πάθησης μετά από ένα αριθμό συνεδριών σιάτσου, που υποδηλώνει την απαρχή της καταστολής της ασθένειας. (Μαργιωρής 1990 :90) Στόχος είναι η ενεργειακή αποτύπωση και εγκαθίδρυση στην πάσχουσα περιοχή της υγιούς δόνησης-συχνότητας. (Μαργιωρής 1990 : 90)
ι) Το σιάτσου συσχετίζεται με άλλες ενεργειακές μεθόδους και μπορεί να συνεργαστεί για καλύτερα αποτελέσματα. Σε μια συνεδρία μπορούν να συνεργαστούν μέθοδοι όπως η Ρεφλεξολογία, στατική μέθοδος (μέθοδος του Ν.Α.Μαργιωρή), το Ρέϊκι, η Αρχαία Ασκληπιακή Δακτυλοκτύπηση(μέθοδος του Ν.Α.Μαργιωρή) ,η αρχαία ασκληπιακή μάλαξη, που αναβιώθηκε από το Νικόλαο Ανδρέου Μαργιωρή , οι ερμητικές μέθοδοι κλπ (Μαργιωρής 1990 : 83-84)
Οι ενεργειακές θεραπευτικές μέθοδοι, που κάνουν χρήση ενός τρίτου μέσου, όπως τις βελόνες, τα ορυκτά , αρώματα κλπ δεν έχουν τη σημασία, αξία και αποτελεσματικότητα με εκείνες, που κάνουν χρήση του ενεργειακού δυναμισμού που προέρχεται από τον εσωθεραπευτή. Το γεγονός αυτό οφείλεται στο ότι από τα χέρια ενός θεραπευτή, αλλά και τη σκέψη απορρέει ο ζωϊκός δυναμισμός, που είναι πολύ ανώτερης ποιότητας σε σχέση με τον άζωο δυναμισμό που απορρέει από τις βελόνες και κάθε άλλο τρίτο μέσο.
κ) Η καταλληλότητα του εσωθεραπευτή του σιάτσου είναι ένα άλλο ζήτημα. Ο εσωθεραπευτής είναι αναγκαίο να έχει εσωτερική -μεταφυσική παιδεία, εκπαίδευση και εξάσκηση στα συστήματα της γιόγκα, ώστε να είναι σε θέση να συνδέεται με το υποσυνείδητό του , τη βαθύτερη φύση του εαυτού του. Για να συμβεί αυτό είναι αναγκαίο να έχει εκπαίδευση σε τέσσερα βασικά είδη της γιόγκα που είναι η α) Κρίγια β) Ράτζα γ) Κάρμα και η δ) Γκνάνι. Τα γιογκικά αυτά είδη δίνουν τη δυνατότητα να αναπτύξει το “Γνώθι Σε Αυτόν” ένας εσωθεραπευτής και να καταστεί κατάλληλος. (Μαργιωρής 1990 : 93-99 ; 1996 :197-201; Μπέργκερ 2006 : 361-378)
Στις συνεδρίες του σιάτσου πρέπει να υπάρχει συνεργασία και συντονισμός του πάσχοντος με τον εσωθεραπευτή σε υποσυνειδησιακό επίπεδο. Για να συμβεί αυτό χρειάζεται ,κατάλληλο πρόγραμμα δράσης, σωστή εστίαση του νου , κατάλληλη ανάπτυξη συγκίνησης. Έτσι ο εσωθεραπευτής μεταφέρει τον εσωτερικό κραδασμό-δυναμισμό προς τον πάσχοντα για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Ο συντονισμός σημαίνει τη δημιουργία και τη σταδιακή ανάπτυξη εμπιστοσύνης μεταξύ δύο μερών. (Μαργιωρής 1990 : 93-99 ; 1996 :97-99)
λ) Έρευνες πάνω στην αποτελεσματικότητα του σιάτσου έχουν γίνει και έδειξαν σημαντικά πράγματα. Η Έλενα -Άννα Μαστρομαούρο σε δημοσίευμα στην εφημερίδα “Απογευματινή” στις 25 Φεβρουαρίου του 2006 σελ 50 γράφει ότι Βρετανοί επιστήμονες ζήτησαν από ομάδα 129 ασθενών που υπέφεραν από χρόνιους πόνους στην πλάτη να υποβληθούν τόσο σε σύγχρονες όσο και σε εναλλακτικές θεραπείες. Οι 65 θα υποβάλλονταν σε κλασική φυσιοθεραπεία και οι υπόλοιποι 65 σε πιεσοθεραπεία. Το 90% των τελευταίων δήλωσε πως η κατάστασή τους βελτιώθηκε αισθητά, έπειτα από έξι συνεδρίες. Οι επιστήμονες εξέτασαν τους ασθενείς αμέσως μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας και επανέλαβαν τις εξετάσεις έξι μήνες αργότερα. Συνέπεια ήταν να διαπιστώσουν ότι όσοι ακολούθησαν την πιεσοθεραπεία είχαν παρουσιάσει 89% βελτίωση που ήταν αισθητή και μετά από την πάροδο των έξι μηνών. (Μαστρομαούρο 2006 : 50)
Το ινστιτούτο Cochran που έχει την αρμοδιότητα να ελέγχει τέτοιες έρευνες και πορίσματα από το 2000 έχει μελετήσει προσεχτικά την ενδεχόμενη αποτελεσματικότητα της βελονοθεραπείας σε διάφορα συμπτώματα και ασθένειες. Συμπέρανε ότι ο βελονισμός σε ένα σημείο του καρπού το λεγόμενο Π6 σημείο είναι πιο αποτελεσματικός κατα των μετεγχειρητικών ιλίγγων από τα παραδοσιακά φάρμακα. Η έρευνα περιλάμβανε και άλλες τεχνικές, που διεγείρουν το ίδιο σημείο όπως ηλεκτροβελονισμό , βελονισμό , με ακτίνες λέιζερ και σιάτσου (accupressure). (Science 2005 : 51)
Πρόσφατες έρευνες είναι ότι το βρετανικό National Institute for Clinical Excellence (NICE) έβαλε στο μικροσκόπιο 200 θεραπείες πάνω στους πόνους της μέσης. Έκανε χρήση για τη θεραπεία με μηχανήματα όπως οι ακτίνες Χ , υπέρηχους και οι ενέσεις στεροειδών, που αποδείχτηκαν ανεπαρκής ως μέθοδοι. Αντίθετα η χειροπρακτική , ο βελονισμός , η οστεοπαθητική έδειξαν σημαντικά αποτελέσματα. Έτσι η έρευνα σηματοδότησε μια στροφή στη Βρετανία στο ζήτημα των εναλλακτικών θεραπειών επειδή για μια κρατική υπηρεσία τις θεωρεί, πιο αποτελεσματικές από τις συμβατικές θεραπείες. (Νέος Αγών 2009: 9)
μ) Το σιάτσου ή η δακτυλοπίεση σήμερα είναι αναγνωρισμένο στην Ιαπωνία, αλλά εφαρμόζεται ανεπίσημα σε πολλές χώρες του κόσμου. (Bergamaschi 1988 : 1165) Εφαρμόζεται σε διάφορες χώρες σε διάφορες μορφές όπως το ταϊλανδέζικο σιάτσου, το ιαπωνικό (Τοκοζίρο 1976 :11) , το κινεζικό ή αλλιώς το “Σιν Τζιν” , το ευρωπαϊκό (Goodman 1994 : 15-21) κλπ σε νοσοκομεία, σε ορισμένα κέντρα αισθητικής, γυμναστήρια, σε SPA ,ιδιωτικές και επίσημες κλινικές. Σε αυτούς τους φορείς εφαρμόζεται σε μια ελαφρά μορφή και αξία. Όμως διαφορετική σημασία δίνεται στην εφαρμογή του σιάτσου στα κέντρα εναλλακτικής θεραπευτικής και ιδίως στις σχολές Εσωτερικής Φιλοσοφίας.
Οι σχολές Εσωτερικής Φιλοσοφίας διδάσκουν και εφαρμόζουν όχι μόνο τη μέθοδο του σιάτσου, αλλά γενικότερα τις ενεργειακές ή εσωθεραπευτικές μεθόδους. Τούτο συμβαίνει διότι κάθε ενεργειακή μέθοδος αποτελεί τμήμα της γενικότερης μεταφυσικής ή εσωτερικής αντίληψης. Η μάθηση της μεθόδου απαιτεί τη γενικότερη μεταφυσική εκπαίδευση, που τη διατηρεί και τη μεταφέρει μέρος των μεταφυσικών κινημάτων. (Μαργιωρής 1990 ; 1993; 1996)
ν) Στην Ελλάδα το 1989 ο Νικόλαος Ανδρέου Μαργιωρής (Η. Λ. Κατσιάμπας 150-155), παγκοσμίου φήμης μεταφυσικός φιλόσοφος, δίδαξε και κωδικοποίησε το Σιάτσου. Χώρισε το ανθρώπινο σώμα σε 23 είκοσι τρεις περιοχές. (Μαργιωρής 1990 : 203-222). Για κάθε περιοχή κατέγραψε και κατέταξε ένα αριθμό ασθενειών, που συνδέονται ενεργειακά-αιθερικά και φυσικά με κατάλληλα σημεία στα οποία μπορεί να επενεργήσει ο εσωθεραπευτής. Τα σημεία αυτά βρίσκονται πάνω στους ενεργειακούς μεσημβρινούς, που συνδέονται με το πρόβλημα. Η επενέργεια επί των σημείων αυτών προκαλεί ερεθισμούς για να ανταποκριθούν τα ζωτικά-αμυντικά συστήματα του οργανισμού. (Μαργιωρής 1990 : 203-222)
ξ) Η εφαρμογή του Σιάτσου σήμερα πραγματοποιείται στα διάφορα Ομακοεία που λειτουργούν ανά περιοχές της Ελλάδας όπως στο Ομακοείο Αθηνών, Ομακοείο Τρικάλων, Ομακοείο Καλλιθέας κλπ. Από το 1999 δημιουργίας του Ομακοείου Καρδίτσας διδάσκεται και εφαρμόζονται εσωθεραπευετικές μέθοδοι. Η ακολουθία συνεδριών του σιάτσου σε συνδυασμό με άλλες ενεργειακές ή εσωθεραπευτικές μεθόδους πραγματοποιείται με πολύ καλά αποτελέσματα.
Επίλογος
Σιάτσου είναι η δακτυλοπίεση. Το σιάτσου αναβίωσε ο Τοκοζίρο Ναμικόσι . Η προέλευση του σιάτσου βρίσκεται σε ένα προκατακλυσμιαίο πολιτισμό ,τους Δραβίδες. Οι αρχαίοι Έλληνες θεραπευτές ως απόγονοι των Δραβίδων κληροδότησαν την γνώση και την εφάρμοσαν. Υπάρχουν τρία είδη εναλλακτικών ή συμπληρωματικών θεραπειών στις οποίες εντάσσεται και το σιάτσου. Το σιάτσου αντιλαμβάνεται τη δομή της ύλης ως ένα ενεργειακό πεδίο που χαρακτηρίζεται από τη μαγνητική ροή και την Πράνα ή το Τση. Αντιστοίχως το ανθρώπινο σώμα και η δομή του βασίζεται στη φυσική και αιθερική δομή της ύλης αλλά και στη πρωτογενή μορφή δύναμης της ύλης, που είναι το Τσι. Αντιστοίχως το ανθρώπινο σώμα και η δομή του βασίζεται στην αιθερική και φυσική ύλη αλλά και στην πρωτογενή μορφή που είναι η Πράνα. Η προέλευση των ασθενειών ξεκινά από τη διαταραχή σε ενεργειακό επίπεδο και αργότερα εκδηλώνεται στο φυσικό κόσμο. Η αντιμετώπιση των ασθενειών με το σιάτσου πραγματοποιείται με την πίεση των δακτύλων, των παλαμών , αγκώνων κλπ Οι αντιδράσεις του οργανισμού στις επιδράσεις του σιάτσου έχει συγκεκριμένα σημεία αντίδρασης. Η εφαρμογή του σιάτσου μπορεί να γίνει με τη συνεργασία άλλων συστημάτων . Η καταλληλότητα του εσωθεραπευτή επιτυγχάνεται με τη σωστή εκπαίδευση στα πεδία της μεταφυσικής και ιδίως στη γιόγκα. Οι έρευνες πάνω στην αποτελεσματικότητα του σιάτσου έχουν δείξει σημαντικά οφέλη. Το σιάτσου είναι αναγνωρισμένο στην Ιαπωνία, αλλά εφαρμόζεται σε πολλές χώρες του κόσμου. Στην Ελλάδα το 1989 ο Ν.Α.Μαργιωρής κωδικοποίησε και συστηματοποίησε το σιάτσου. Σήμερα εφαρμόζεται από τα περισσότερα Ομακοεία που λειτουργούν ανά περιοχές της Ελλάδας.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
1. Ν. Α. Μαργιωρής (Σ. Κοσμάογλου-Σ. Πολυζώης- Λ. Πολυζώη) (1990) Θεραπευτική Με Δίχως Φάρμακα- Χειροπλαστική, τομ. 1ος Αθήνα Κληρονόμοι Ν.Α.Μαργιωρή
2. Ν.Α.Μαργιωρή (Σ. Πολυζώη- Λ. Πολυζώη) (1993) Θεραπευτική Με Δίχως Φάρμακα- Χειροπλαστική, τομ 2ος Αθήνα Κληρονόμοι Ν.Α.Μαργιωρή
3. Ν.Α.Μαργιωρή (Σ. Πολυζώη- Λ. Πολυζώη) (1996) Θεραπευτική Με Δίχως Φάρμακα- Χειροπλαστική, τομ. 3ος Αθήνα Κληρονόμοι Ν.Α.Μαργιωρή
4. Ν.Α.Μαργιωρής (1975) “Η Θεουργία Διδάσκει τον Αιώνιο Δρόμο Της Ψυχής” Αθήνα Κληρονόμοι Ν.Α.Μαργιωρή
5. Ν.Α.Μαργιωρή (1984) “Αδυνάτισμα -Κατάλληλη Διατροφή Με Ανάλογη Δίαιτα” Αθήνα , Κληρονόμοι Ν. Α. Μαργιωρή
6. Η.Λ Κατσιάμπας (2004) Συλλογή Άρθρων-Μελετών Συνέντευξης του Ηλία Λ. Κατσιάμπα- Συγκέντρωση και Καταγραφή άρθρων -μελετών του Ηλία Κατσιάμπα , μαθητή του σύγχρονου πνευματικού Δασκάλου Ν.Α.Μαργωρή ο οποίος συνέγραψε 75 αποκρυφολογικά και μυστικιστικά έργα, Τρίκαλα , Εκδόσεις Ομακοείων Τρικάλων και Θεσσαλονίκης
7. Η.Λ. Κατσιάμπας (επιμ. Η. Κατσιάμπας, Σ. Σκουμή & άλλοι) (1995) Από Το Στόμα Του Δασκάλου Στο Αυτί Του Μαθητή – Με Εμπεριστατωμένο Γλωσσάριο Σανσκριτικής Για τους Σπουδαστές Της Γιόγκα, Τρίκαλα , Ομακοείο Τρικάλων
8. Δ. Β. Τσαπάρας (επιμ. Λαμπ. Πολυζώη – Β. Παυλάκη κ.α) (2008) “Μεγάλες Αλήθειες -Εμπνεύσεις Για Διαλογισμό -Στοχασμό”
9. T. Ναμικόσι (μετφ. Ν. Σημηριώτη-επιμ. Σ. Λ. Σταυροπούλου) (1976) “Σιάτσου – Ιαπωνική Μέθοδος Θεραπείας με Δακτυλική Πίεση” Αθήνα , Δίδυμοι
10. S. Goodman (1994) (μετφ. Γ. Μπαρουξής- επιμ. Α. Ντούργα) “Το Βιβλίο Του Σιάτσου” Αθήνα, Διόπτρα
11. Μ. Μπέργκερ (μετφ. Α. Τσάκαλης) (2006) “Εσωτερική Ανατομία του Ανθρώπου” Αθήνα, Πύρινος Κόσμος
12. Λ. Τριανταφυλοπούλου “Οδηγός Εναλλακτικής Ιατρικής” στο Έθνος ,13 Απριλίου 2006
13. Μ. Fromm Ph.D (μτφ. Τ. Λαμπρόπουλος -επμ. Θ. Αβραάμ) (2000) “Το Τσι- Ένας Οδηγός Πάνω Στις Θεραπευτικές Αρχές της Ζωτικής Ενέργειας” Αθήνα , Διόδος
14. B. Muller , H. H. Gunther (μετφ. Μ. Λάμπρου – επιμ. Μ. Σταυροπούλου) (1995) “Ρεϊκι -Θεραπευτικά Χέρια” Αθήνα, Δίδυμοι
15. Μ. Ρεϊ Ph.D (μετφ. Ν. Γεωργίου-επιμ. Ν. Σιοτρόπου-Γεωργίου) (2001) “Αυθεντικό Ρέϊκι – Ο Παράγων “Ρεϊκι” στην Ακτινοβόλο Τεχνική” Αθήνα, Ωκεανίδα
16. H. Hall (μετφ. Π. Κωνσταντέας- επιμ. Ν. Χούνος) (2003) “Ρεϊκι – Για Κοινές Παθήσεις -Ένας Πρακτικός Οδηγός για Θεραπεία” Αθήνα, Αλκυών
17. Ν. Σ. Τσόκρον (μετφ. Α. Λυμπερόπουλος-επιμ. Μ. Βούλγαρη) (1999) “Θεραπεία-Με Κρυστάλλους και Πολύτιμους Λίθους” Αθήνα, Κέδρος
18. Τ. Φυσούν (1995) “Ayurveda- Τα Μυστικά Της Μακροζωίας” Αθήνα ,Δίδυμοι
19. G. Epstein M. D. (μετφ. Ε. Πουλάκου) “Θεραπευτικός Οραματισμός” Αθήνα , Έσοπτρον
20. Α. Θ. Τσουρούκτσογλου (1995) “Ayr Veda – Επιστήμη Της Ζωής – Εγχειρίδιο 1 -Θεωρία” , τομ. 1 , Αθήνα, Aldebaran
21. Α. Θ. Τσουρούκτσογλου (1998) “Ayr Veda – Η Επιστήμη Της Ζωής – Εγχειρίδιο 2 – Πράξη”, τομ 2 , Αθήνα ,Aldebaran
22. S. Gawain (μετφ. Χ. Κοντοθεοδώρου) (1993) “Δημιουργικός Οραματισμός” Αθήνα, Succes Dynamic
23. B. Scott (μετφ. Ε. Ταμπάκη- επιμ. Σ. Λ.Σταυρόπουλος) “Το Μασάζ Και η Πρακτικότητά του” Αθήνα , Δίδυμοι
24. “ Ο Βελονισμός Δίνει Εξετάσεις” στο Science Illustrated , τευχ 4 , Ιούλιος 2005 , Αθήνα , Περιοδικός Τύπος ΑΕ
25. Ε. Α. Μαστρομαούρο –επιμέλεια «Θεραπεία 5.000 ετών …ελπίδα για όσους πάσχουν από οσφυαλγία-πανάρχαιη κινεζική τεχνική μασάζ επιδρά στις ανακλαστικές ζώνες του οργανισμού» στην Απογευματινή, αρ. Φύλλου 17.029 , 25 Φεβρουαρίου, 2006
26. K. C. Allison , M. Hoyt- Niemiec & άλλοι (επιμ. Ύλης Ε. Δαλέζιου- Επιμ. Ελλην. Εκδ. Β. Κωνσταντίνος , Φ. Δημήτριος- μετφ. Βουρβουλάκης Γ. ) (2004) Συμπληρωματικές και Εναλλακτικές Θεραπείες στο Έθνος ,16 Ιουνίου 2005, Αθήνα Ιατρικές Εκδόσεις Π.Χ Πασχαλίδη (για την ελληνική έκδοση)
27. “Καλύτερα βελονισμός για τον πόνο στη μέση” στην εφημερίδα Νέος Αγών Καρδίτσης Αριθ. Φυλ.23619 , 24 Μαϊου ,2009
28. W. Ohashi (Θ. Μαστακούρης) (1992) «Κάνετε Μόνοί σας Σιάτσου» Δίδυμοι , Αθήνα
29. Η. Λ. Κατσιάμπας (Εποπτεία Θ. Βερεμής -επιμ. Μ. Κατσιγέρας -Διορθ κειμε. Ν. Κιοσεογλου , Ν. Χρυσολωράς) “Νικόλαος Α. Μαργωρής” στους Μεγάλους Έλληνες, Οι Κορυφαίοι Όλων των Εποχών τομ 2 , 2009, Νέο Φάληρο, Εκδόσεις Σκαϊ